Als je bij meerdere vervoerders recht heb op korting, dan moet je noodgedwongen van elke vervoerder hun eigen ov-chipcard bij je hebben omdat het kennelijk nog steeds niet mogelijk is om meerdere reisprodukten van verschillende vervoersmaatschappijen op één card te zetten.
Bert schreef:Het idiote gedoe met het woud van en dagelijkse gang naar incheckpalen, uitcheckpalen, oplaadpalen en ophaalpalen wordt door de vervoerders en de OV-Chipkaartorganisatie Trans Links Systems nog steeds verkocht als een zegen voor de reiziger. Logisch: zij spinnen er garen bij, ten kostte van de gebruiker.
Het mag dan voor de vervoerders en de OV-Chiporganisatie een zegen zijn, het belang en het gemak voor de reiziger is totaal uit het oog verloren en hoewel de politiek af en toe ook moord en brand schreeuwt, blijft het vooralsnog maar voortmodderen met de OV-Chipkaart. Typerend is, dat het advies van de Commissie Neijdam met applaus is ontvangen maar toen vervoerders, TLS en andere belanghebbenden in actie moesten komen om de hele keten van de OV-Chipkaart zo in te richten waarin de reiziger centraal staat, niet met elkaar tot overeenstemming kwamen en het rapport ergens in een bureaulade verdwijnt ... Wie de rekening daarvan betaald heeft, mag duidelijk zijn: u en ik, die gedwongen zijn de OV-Chipkaart te gebruiken.
Wat vervoerders ook beweren: in deze tijd van technologie móét het mogelijk zijn, een elektronisch betaalsysteem voor het openbaar vervoer te ontwikkelen, waarbij men incheckt bij vertrek en uitcheckt bij aankomst: simpel, doeltreffend en makkelijk te onthouden. Nu is van een eenvoudig en eenduidig systeem absoluut geen sprake: bij een overstap van tram op tram is het uit- en weer inchecken, bij een overstap van NS-trein op NS-trein hoeft tussentijds niet uit- en ingecheckt te worden, maar bij overstap van NS-trein op Veolia-trein moet wél uit- en weer ingecheckt worden en dan ook nog eens bij verschillende palen. Ik vraag me echt af, of degene die dit achter een bureau bedacht heeft, wel helemaal spoort ...
Het is nu nodig de politiek de regie naar zich toetrekt, want zolang vervoerders, vervoersregio's, stadsgewesten, vervoersautoriteiten zich er allemaal mee bemoeien en elkaar wantrouwen in plaats van samenwerken, en bij problemen de reiziger van het kastje naar de muur stuurt, blijft het bij moeizaam voortmodderen. Uiteindelijk is het politiek geweest die de reiziger een elektronisch betaalbewijs heeft opgedrongen maar vergeten is, het belang van de reiziger centraal te stellen.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast